Will You Marry Me

 

Nagpapatulong sakin kanina si pareng Jay, ‘yung kaopisina ko kung pano magpropose sa kanyang maylabs.  Ako ang bagong dakilang  ‘Dr. Love’ sa opisina ngayon.  Siyempre todo advice ako habang nakikinig ang mga miron.  ‘Dapat pare may element of surprise.  Dalhin mo sa madilim na lugar.  Hawakan mo ng madiin sa leeg gamit ang iyong thumb at index finger.  Tapos bigla mong siilin ng halik na parang hindi ka na sisinagan ng araw bukas.  Ganun.  Saka mo ilabas sa bulsa ang engagement ring na bibilhin natin sa Binondo.  Mamya na natin pag-usapan kung saan sa Binondo basta sa Binondo.  Kindatan mo na para kang bumubulong sa hangin ng ‘Aylabyu’.  Konting yuko patagilid, i-extend ang kamay na 45 degrees sabay bitaw sa gasgas ngunit  imortal na salitang, ‘Will you marry me?’.  Nakow, bilib na naman sa akin ang mga miron at mga tapat kong tagasunod.  ‘Take it from me guys’.   Sus, nagyabang na naman ako.  Alam mo naman tayong mga Pinoy, basta may pagkakataong makapagyabang e talagang magyayabang. 

 

Ang totoo, sa lahat siguro ng nagpropose ng kasal sa balat ng lupa, kasama ako sa super sablay.   Sa dinami-dami ng gusto kong gawin, ang naging resulta, mas romantiko pa ang pagbubungguan ng magsiyotang kalabaw.  Heto ang ‘undisclosed’ version ng aking pagtatapat ng pag-ibig sa aking BebeKo:

 

Dala-dala ko na pabalik ng apartment ni BebeKo ang singsing na galing pa sa maghapong pakikipag-wantutrihan sa mga Intsik sa Binondo.  Nagpaalam ako kay BebeKo kaninang umaga na sasaglit lang kunwari sa mga barkada.  Bago ako pumasok sa apartment isinilid ko muna ang kahon ng singsing sa bulsa ng pantalon.  E kabado, di ko napansin na uumbok pala ‘yun, saka malay ko bang sa umbok pala mahilig tumingin ang mga babae.

 

‘San ka ba galing?’.  Nakatitig si BebeKo sa ‘umbok’.

‘Di ba nagpaalam ako sa ‘yo?  Punta akong Sta. Mesa.’

‘Wala ka naman dun eh.  Nabasa ko ‘yung Sent Items mo pupunta ka ng Binondo’.

 

Huli.  Malakas talaga ang instinct ng mga babae.  Kung ‘yung pagtitikol ko nga dati sa banyo e nahuhuli ako ni BebeKo, e mas lalo na itong big time na pagsisinungaling ko.  San kaya nila nakukuha ang ganung klaseng intuition?  May sensor ba ang kanilang pekpek na nakakadetek ng lalaking nagsisinungaling sa layong limandaang metro? 

 

At bago pa magkabukuhan, dumiretso na ako sa kusina.  Tamang tama, ibabaon ko na lang sa kanin itong singsing para ‘pag nagsandok si BebeKo ng kanin, makikita nya ang kumikinang na singsing at maiiyak siya sa tuwa.  Maghahalikan kami, magpapalitan ng laway at tulad sa mga pelikula, lulutang ang babae sa alapaap habang nakatingkayad ang kanilang paa na nakaturo parallel to the ground.  Huwag niyo akong tanungin kung bakit ganun, Hollywood epeks ‘yun. 

 

Binuksan ko ang rice cooker.  Patay.  Wala pang nagsasaing.  Kelangan ko ng Plan B.  Kelangan ko siyang masorpresa.  Gulatin ko na lang kaya?  Yugyugin ko na lang ang kanyang manipis na balikat sabay sigaw ng ‘Eat Bulaga’.  Tama.  Pero huli na ang lahat.  Nasa likod ko na si BebeKo.

 

‘Ano ‘yang hawak mo?’.  Ang kahon ng singsing.  Kanina ko pa pala hawak hawak habang naghahanap ng pagtataguan.  ‘Ah eto?  Wala ‘to…  Ano.. eh.. para sa ‘yo to‘.  Nagsimulang manuyo ang lalamunan ko.  Ano pa bang sasabihin ko?  Dali, isip.  Pero wala akong maisip, hindi ko rin madukot ang kodigo ko.  Rule 1:  Wag magsusuot ng masikip na maong pag magpo-propose.

 

Hinagis ko ang kahon sa mesa.  Sinapian yata ako ng ispiritu ni Robin Padilla.  Kala ko swabe pag ganun ‘yun pero hindi e, kaadik-adikang sablay.  Kahiya-hiya ako para sa lahing Pilipino na kilala sa buong mundo bilang Don Romantiko.  Hindi ko naipagpatuloy ang dakilang tradisyon nina Rico J Puno at ng Hagibis.  Ano na lang din ang sasabihin sakin ni Dr. Jose Rizal na ama ng kalibugan sa Pinas sa dami ng gelpren.  ‘Utang na loob naman, bakit mo hinagis?  Kanino ka nagpaturo nyan, kay Magellan?’

 

Sampung segundong katahimikan ‘yun pero parang radyo na sumisigaw ng ‘Foreverrrrrr!’.  Alam kong nagulat si BebeKo sa ginawa ko pero patay malisyang ginawa pa ring ‘moment to remember’ ang bawat sandali.  Binuksan ang kahon at kunyaring nagulat sa singsing.  Hindi pa rin ako gumagalaw.   Gusto kong maging puno ng balete sa hiya.  ‘Dali isuot mo sa akin’.  Sumunod naman ako.  Nanginginig pa ang daliri ni BebeKo habang isinusuot ko ang singsing.  Hindi na nakapagpigil si BebeKo at yumakap na sabay halik sa akin [opo, por da rekord yan, siya ang unang gumawa ng move].   Tsalap.  Hindi ko na tuloy nabigkas ‘yung linyang minemorize ko ng paulit-ulit kagabi na ‘Will you marry me BebeKo?’.    What da heck, pano ang sarap kasi ng laway ni BebeKo, lasang Mentos na may Juicy Fruit. 

 

Buhay nga naman, kahit anong paghahanda ang gusto mong gawin, you will always be caught unprepared.  Na-realize ko din, hindi mo kelangang magpropose sa tuktok ng bundok Everest para maging sweet.  Importante, basta’t magkasama kayo, kusang magkukulay bahaghari ang paligid ang magtutubuan ang bulaklak sa langit.  Naks!