Down Under

Kakareklamo ko sa amoy utot na mga kaopisinang bumbay, ayun pinatapon ako dito sa Australia. Pagdating ko dito, shyet may mga bumbay din pala akong opismeyt. Pero mabait si God, ginawa niyang mabango ang mga bumbay dito. Siguro nung huling araw habang ginagawa ni God ang mga tao mula sa dakot ng lupa nasabi niya, ‘At kayong mga bumbay dyan sa Australia, wag kayong magpaka-hardcore bumbay. Makinig kayo sa payo ng Parokya ni Edgar, gumamit kayo ng papa cologne’. At gumamit nga ang mga Australyanong bumbay ng papa cologne. ~Wakas.

Pag ang bumbay dito naging Australyano, ang tawag sa kanila Aussie-Indians. Sa Pinas, pag ang bumbay naging Pinoy na, ang tawag sa kanila, Payb-siks.

Pero iba’t-ibang lahi din ang mga katrabaho ko dito. Griyego ang bosing namin, bumbay ang manager namin, at Australyano ang tagapaglinis ng kalat. Pag nagmi-meeting sa opisina, para tuloy kaming mga delegado sa United Nations assembly. Meron ding Intsik, Italian, saka lahing suicide bomber. ‘Yung lahing suicide bomber, ayokong lapitan, baka masagi ko biglang sumabog. Malay mo lang, iba na ang nag-iingat.

Hindi uso ang letrang ‘r’ sa mga Australyano sa dulo ng salita. ‘Yung nagbebenta ng dvd dito ng Harry Potter ang sabi sakin ‘Hawr you pota?’, na siyempre sinasagot ko din ng ‘Pota ka din, gago, inamo’.

Alam mo kung anong masarap sa pagiging Pinoy? Nakakalat ang lahi natin sa buong mundo. Kahit siguro pumunta ka sa pinaka-isolated na isla sa mundo, alam mong Pinoy ‘pag nilapitan ka at sinabi sayong Dibidi ser? Dibidi? O kaya, ‘Bebot ser? Bebot?’

Nung unang linggo, wala akong mabilhan ng kawali at tabo dito. May mga nakilala akong mga Pinoy na nagtatrabaho sa Coles, ‘yun ‘yung parang SM Hypermart nila dito. Pero wala din silang binebentang ganun. Sa huli, pinahiraman na lang nila ako ng mga gamit. Sarap maging Pinoy ano? Ang problema ko na lang ngayon, wala akong batya pag naglaba. Kung sino mang may ginintuang puso dyan sa Pinas, mga butihing ginoo at binibini, paki-LBC na lang po.

Nakaka-home sick, oo. Andaming bagay na magpapa-alala sa ‘yo na wala ka sa sariling bansa mo. Walang mga pagkaing Pinoy na pampaikli ng buhay tulad ng chicharon bulaklak, sisig, saka puke-puke. Ang meron sila dito salted tuna, Subway tuna, saka ano… cream of corn, with tuna. Kabaliktaran ng Australia ang Pinas. Dito, walang security guard ang mga bangko nila. Sarap sumigaw ng ‘Holdap ito! Walang kikilos!’. Na kung asa Pinas ka mahirap gawin, dahil ultimo Jollibee satin, guwardiyado bente kwatro oras.

Sobrang nakaka-miss ang Pinas. Mga kaibigan ko, misis ko, anak ko saka lahat lahat na. Pati ‘yung kapitbahay kong palengkera na sumisigaw ng ‘Tangena niyo! Magpatulog naman kayo!’, nakaka-miss na din. Nakaka-miss magbasa ng mga gagong MMDA signs tulad ng ‘Bawal tumawid dito, nakamamatay’.

Ibalik n’yo na ako sa Pinas.